در میان میکـده ساغر به دردم می‎خورد          باده وقتی می‎شود کوثر به دردم می‎خورد

دست‎های خالی‎ام خالی بماند بهـتر است          این که هستم پیش تو نوکر به دردم می‎خورد

گریه وقـتی می‎کـنم زهـرا دعـایم می‎کند          پس محرم چشم‎های تَر به دردم می‎خورد

خوب می‎دانم که در تاریکی قبرم،حسین          دستـمال گـریه‎ام آخـر به دردم می‎خـورد

 بی‎خـیـال نـسخـه‎های بـی‎دوای این و آن          بوسه بر شش گوشه‎ات بهتر به دردم می‎خورد

دخترت وقتی بخواهد خاک چادر پاره‎اش          بیشتر از کیسه‎های زر به دردم می‎خورد

دخترِ زهرا، خودش زهراست ثابت می‎کند          دست‎های کوچکش محشر به دردم می‎خورد

گـفـت:بـابـا، از تـمـام یـادگـاری‎هـای تـو          چـادر و سجـادۀ مـادر به دردم می‎خورد

آسـتـیـن پــاره‎ام را نـخ‎نــمـاتـر کـرده‎انـد          حرف سوغاتی شده معجر به دردم می‎خورد

مُردم و زنده شدم در کاخ مثل خواهرت          دشمن تو گفت این دختر به دردم میخورد